Vorige week visten Sjors Quaedackers en z'n maat Tip op Etang Du Moulin in Vergaville (Noord Frankrijk). Lees zijn mening, ervaringen en zijn hele aanpak in wat volgt.
Via Michael krijg ik te horen over Etang Du Moulin, een water van ongeveer 20 hectare, waar vissen over de 30 kilo rondzwemmen. Misschien nog wel belangrijker, het water is niet ver van Nederland af. Voor mij uit 355 kilometer rijden. Geweldig om eens een weekend te pakken dacht ik zo. En zo was het ook. Niet veel later heb ik samen met Tim geboekt voor 8 April tot 11 April.
Na alles ingepakt te hebben, kan de reis beginnen. We kunnen 2 wegen pakken. Over Duitsland, of door Luxemburg. Ik kies voor Luxemburg, om nog even de goede benzineprijzen mee te kunnen pakken. Zo kunnen we het weekend nog goedkoper houden.
Eenmaal aangekomen zien we het water liggen van bovenaf. Het ziet er erg klein uit in eerste instantie, totdat we naar beneden rijden. Van dichtbij zien we een prachtig water, met vele rietkragen, en een prachtige blauwe kleur. De rietkragen zijn helaas nog niet groen, maar de bloesem bomen zijn wel prachtig in de bloei. Omringd door vele weilanden, ziet het hier prachtig uit.
Nu de vraag of er daadwerkelijk prachtige vissen zitten. We gaan het zien.
Een visser die zojuist terug komt gevaren van de stek die wij mogen bevissen, verteld ons dat we niet met een spod moeten voeren, omdat zo de vissen verjaagd worden.
Hij vaart onze spullen zelfs naar de stek, en verteld ons op de stek waar we moeten vissen. Het advies is ver vissen. Liefste zo ver als mogelijk, omdat de meeste vis zich in het midden van het water ophoudt. Juist de plekken waar de meeste niet komen met gooien. We praten over het smalle stuk, van stek 21 en 22, dat toch een 236 meter breedt is.
Aanpak
Op de stek ligt kiezel, en achter ons ligt een prachtig weiland. Ook staan er gelukkig bomen op de stek, zodat we in deze brandende zon, ook lekker in de schaduw kunnen zitten.
Omdat op stek 21 een plateau zou liggen op 90 tot 100 meter, willen we beide het liefste stek 21 bevissen. We besluiten kop of munt te doen, en helaas kom ik op stek 22 uit.
De steigers zijn wat aan de kleine kant. Maar we kunnen goed werpen, omdat de bomen er omheen wel goed gesnoeid zijn.
We besluiten de adviezen op te nemen. Maar doen uiteraard ook onze eigen manier. 7 van onze 8 hengels gaan op afstand te water. En zelf leg ik 1 hengel onder de kant. Rechts van mij bevinden zich wat overhangende takken, waar een grote rietkraag op aan sluit, Deze kan ik niet bevissen, omdat de takken te ver overhangen. Omdat het toch al wat later is, nadat alles op staat, besluit ik niet om het waadpak aan te doen, om alles voor de steiger uit te peilen. Het voer dat we gebruiken zijn voornamelijk boilies en pop ups. 1 hengel wordt gelegd met een tijgernoot.
We vissen 2 hengels single hook, 4 met een handje boilies, en 2 bevissen we met een aantal kilo boilies. Deze leggen we samen op een grotere voerplek.
Het Vissen
De eerste avond zitten we achter mijn hengels te genieten van het mooie uitzicht. Plotseling krijg ik een piep op een verre hengel. Ik zie de top nog wat bewegen, en dat was het dan. We lopen beide naar onze tenten, om wat spulletjes op te ruimen. Als ik de tent in wil lopen, krijg ik een volle fluiter. Ik sla aan, en voel iets vreemds. Het lijkt aan de stoten op de top te voelen om een zeelt te gaan. Maar het zou natuurlijk zomaar kunnen, dat ik toch een steur eraan heb, die er ook rond zwemmen, op een topgewicht van zo’n 70 kilo. De vis komt snel naar de kant toe, en mijn eerste ingeving wordt bevestigd. Het is inderdaad een zeelt, maar wat voor een. Op de vijvers bij mij vang ik dit formaat soms aan karper.
Ik schat de zeelt op een 4,5 kilo ongeveer.
De hengel gaat weer terug, en we gaan langzaam richting bed. Hopend op een slapeloze nacht.
Om 03.00 uur krijg ik een aanbeet op de korte hengel onder de takken. Ik pak de hengel op, voel iets, en direct is alles over.
Omdat ik nog half aan het slapen ben, leg ik de hengel terug op mijn rodpod, en kruip direct de slaapzak weer in.
De ochtend ben ik vroeg eruit, en zie overal maar ook werkelijk overal vis springen. De hengel wordt snel weer opgetuigd en terug gelegd op zijn plaats.
Omdat de nacht zonder karper is verlopen, en we niet zo lang de tijd hebben, moeten we toch actie ondernemen.
Ik besluit het waadpak aan te doen, om zo te kijken hoe ver we kunnen lopen.
Dit blijkt totaal niet ver, want onder de steiger is het direct al diep. Ik kan slechts 2 meter voor de steiger uitlopen, en dan houdt het al op. Niet bepaald een aanrader op deze stekken.
Deze dag is het erg warm, en ondanks de temperaturen blijven de vissen de hele dag uit het water springen. We kunnen ervan genieten, maar komen totaal niet op deze afstanden met werpen. Het lijkt wel alsof ze ons uitlachen. Een uitdaging van kom maar op met je werptechniek.
Het meest vreemde is, dat de jongen die ons naar de stek vaarde zei dat je geen spod zou moeten gebruiken, maar aan de overkant de Duitsers de gehele dag al met de spod aan het werpen zijn. Plotseling horen we een run aan de overkant, en zien dat de duitsers een vis aan het drillen zijn. Het ziet er na het scheppen van de vis niet echt groot uit. Maar het is wel een karper, en de jongen is er zo te horen blij mee. Misschien een teken dat de vangsten slecht zijn?
Die avond gaan we met goede hoop weer de slaapzak in. Wederom rond 03.00 uur hoor ik de beetmelder van Tim afgaan. Ik roep hem, en tijdens het roepen, gaat ook bij mij een hengel af. Heel erg toevallig zijn het de hengels die we samen op de voerplaat hebben liggen, waar we iedere avond voer opgooien. Hij krijgt een run en ik een zakker. Beide slaan we aan, maar op beide hengels is niks. Waarschijnlijk een grote steur die over de voerplek raasde. We weten het niet, en zullen het nooit weten ook.
De volgende ochtend veranderen we wat zaken. Tim gaat toch 1 hengel met de spod doen, om te proberen of we zo een vis erop kunnen krijgen. Al helemaal als er andere mensen aan komen, die eigenlijk als eerste de spodhengel uit de auto pakken. Na de middag begint het bewolkt te worden, en er komt wind opzetten. We gaan kijken hoe ver we nu precies liggen met de lijnen. Bij indraaien en uitmeten zitten we op ongeveer 75 meter. We hebben nu de wind wat beter staan, en met een ander lood erop, kom ik op 94 meter uit. Dit ziet natuurlijk al een stuk beter uit. Er gaat een handje boilies op deze hengel.
Dan komen er jongens voorbij gelopen, die vragen hoe de vangsten zijn. Wij vertellen dat we nog geen vis hebben kunnen pakken, waarop ze zeggen, dat de vangsten momenteel zeer slecht zijn. Aan de overkant hebben de Duitsers een vis, van ongeveer 7 a 8 kilo. Dit is niet waar wij voor komen, maar op dit moment is alles welkom. Een van deze jongens geeft mij de tip om richting het huisje te vissen, en niet te ver uit de kant. Ook een grote voerplek zou goed zijn. Omdat ik zelf niet meer weet, wat er nu juist is, of wat niet, waag ik het erop. Ik probeer uit wat deze jongen mij verteld.
Uiteraard heb ik nog 2 hengels op mijn eigen manier liggen.
We gaan een beetje optijd naar bed, omdat we morgenochtend weer richting huis gaan.
Rond de klok van 04.30 uur wordt ik gewekt. Ik krijg een zakker, op de hengel waar ik ook de zeelt op had. Iets waar ik niet zo blij mee ben, aangezien ik dit voorheen ook al had, en bij aanslaan niks daar was. Ik pak de hengel op, en voel weerstand. Ik wil de vis naar me toe halen, maar dit is iets wat deze vis niet wilt. Hij begint gestaag lijn te nemen, en naar links te zwemmen. Daarop besluit ik Tim te waarschuwen. Hij komt al de tent uit, en ziet dat het niet helemaal goed gaat. De vis zit voor het riet langs in zijn lijn. Ook nog in 2 lijnen. Helaas kan ik de vis niet sturen. Wederom denk ik dat het om een steur gaat. Dan kan ik plotseling de vis naar mij toe halen. Maar na een aantal meters begint de vis toch weer lijn te nemen. Hij gaat voor het riet langs, en daarover maak ik me nogal zorgen. Ik hoor de vis links voor de steiger van Tim op het water slaan. Het lijkt alsof hij vast zit, maar plotseling komt hij weer mijn richting uit. Ik zie in het licht van mijn hoofdlamp iets onder de wateroppervlakte. Een klein stukje voor het riet, komt ineens een bak van een spiegel boven. Dit had ik totaal niet verwacht. Een prachtige lange en hoge vis ligt half in het riet. Tim duwt het net naar voren, maar ik krijg de vis niet over de rand van het net. Tim doet alle moeite om het net dieper in het water te krijgen, maar door het riet is dit erg lastig. Ik loop een stukje naar achter met de hengel. De vis schuift een kwart over de rand van het net. Dan de helft, en dan helemaal. Omdat Tim het net helemaal uitrijkt met gestrekte arm, kan hij hem moeilijk omhoog duwen. Ik roep nog omhoog, omhoog. Uiteindelijk lukt het hem, en we zien een mooie vis voor ons liggen. Ik kijk goed, en verwacht dat dit wel een 40er is gezien de lengte en de bouw van de vis. Snel leg ik alles klaar. Camera, weegschaal, sling en mat.
Tim tilt de vis uit het water, en legt hem op de mat. Op dat moment verkeer ik in een roes. De vis had niet veel groter moeten zijn, want dan was de onthaakmat te klein. Mijn weighsling blijkt zelfs te klein voor deze vis. Gelukkig heeft Tim een grotere sling.
De vis komt uiteindelijk op 101cm, en 24,7 kilo.
Foto’s worden gemaakt, en de vis mag weer terug in zijn element.
Gelukkig toch een vis kunnen pakken, en misschien door anders te vissen dan de andere mensen die er vaker vissen een zwaardere vis.
Uiteraard zwemmen er nog vele van dit soort vissen op Etang Du Moulin rond. Ook nog wel een slag groter, daar bestaat geen twijfel over.
De ochtend zijn we gaan opruimen. We hebben Damien een sms gestuurd, dat hij ons met de taxi-boot mag ophalen, en binnen 20 minuten stond hij bij ons op de steiger.
Ik kijk er naar uit om weer terug te mogen keren naar dit prachtige water. Hopelijk hebben we dan iets meer succes. Maar klagen doe ik zeer zeker niet.
Ver werpen is wel van belang op dit water. Dus voordat je gaat, oefen thuis even goed, en je zult meer resultaat behalen.
Er is een douche en toilet aanwezig op het terein. - Sjors Quaedackers